Αυτό που έκανε η εθνική Ελλάδος στο “Χάμπντεν”, είχε στοιχεία θρησκείας και μυθολογίας. Τέτοια ήταν η ένταση και η ακροβασία ανάμεσα στο αληθινό και το παραμυθένιο, που το αποτέλεσμα μοιάζει ασήμαντο.
Η εθνική Ελλάδος σε μια βραδιά που είχε έντονη την αίσθηση της Αποκάλυψης και της Παλιγγενεσίας, πήρε την άνοδο για τη League A του Nations League. Το έκανε, κιόλας, κονιορτοποιώντας τους Σκωτσέζους, που θα τους βρει ξανά μπροστά, μέσα στο “Χάμπντεν Παρκ” της Γλασκώβης. Το πέτυχε, επιπλέον, με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να ρισκάρει. Φυσικά και υπήρχε ταλέντο στην ομάδα. Προφανώς και η επιταγή αλλαγών σε σχέση με το πρώτο ματς δεν ήταν αμελητέα.
Αλλά ένα είναι να το λες και άλλο να το κάνεις. Τη στιγμή ακριβώς που ο μέσος άνθρωπος οδεύει προς το να πάρει τέτοιο ρίσκο, σε αναλογία, μια άγαρμπη υπόθεση τον σταματά. Όχι τον Γιοβάνοβιτς. Και οπωσδήποτε όχι στα αποδυτήρια του “Χάμπντεν”.
SUPER ΔΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Εθνική Ελλάδος: Στα πρόθυρα του φαντασιακού
Η στιγμή για την εθνική Ελλάδος ήταν τόσο κατακλυσμιαία, που της αξίζει να την αποδίδει ο θεατής σε ένα και μόνο χρόνο: τον παροντικό. Ήταν ένας ενεστώτας με την αίσθηση του μέλλοντα, δηλαδή της πηγής του χρόνου. Αυτή ήταν η αίσθηση στο “Χάμπντεν”, όταν οι… συμμορίτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ξεκίνησαν να τριγυρίζουν στον αγωνιστικό χώρο. Κανένας στόχος, απλώς “παίξτε ποδόσφαιρο”.
Αν έπαιξαν, λέει…
Ήταν ένα απόγευμα-ορόσημο. Συγκεντρωμένα χρονικά και χωρικά πίξελ που δικαιωματικά πρέπει να τα στέψουν οι αμφιβληστροειδείς ως στιγμές. Η νεότερη ενδεκάδα στην Ιστορία της εθνικής Ελλάδος σε επίσημο παιχνίδι. Από το τέρμα ως και το φορ, οκτώ παιδιά, μέχρι και 23. Από τον Κωνσταντή Τζολάκη των 23 στον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη των 21. Επίσης, από τον Γιώργο Βαγιαννίδη των 23, στον Χρήστο Μουζακίτη των 18. Ξανά, από τον Χρήστο Ζαφείρη των 22, στο συνομήλικό του Γιάννη Κωνσταντέλια. Τέλος, από τον 23χρονο Χρήστο Τζόλη, στον 17χρονο Κωνσταντίνο Καρέτσα.
Τρεις εξ αυτών, εξάλλου, ο Ζαφείρης, ο Βαγιαννίδης και ο Καρέτσας, έκαναν το ντεμπούτο τους ως βασικοί. Ο τελευταίος μετρά 17 χρόνια και 124 ημέρες σε αυτόν το μάταιο κόσμο. Ωστόσο, με το αριστερό πλασέ του στο 42′, έγινε ο νεότερος σκόρερ στην Ιστορία της Εθνικής.
Ο παιδότοπος του Κωνσταντέλια
Ο Κωνσταντέλιας έπαιξε ποδόσφαιρο. Οι γύρω του, επίσης, έπαιξαν ποδόσφαιρο. Ο Τζόλης, εξάλλου, πήγε στον άξονα. Ο Καρέτσας έβλεπε τον Βαγιαννίδη να κάνει overlap. Ο Δημήτρης Γιαννούλης, που στα 29 πρέπει να ένιωθε… γέρος, επίσης. Ο αρχηγός Βαγγέλης Παυλίδης, επιπλέον, τους συντόνιζε όλους κι ας ήταν πίσω του. Κυρίως, όμως, κατάλαβε ότι συντονισμός είναι ο μη συντονισμός.
Κάπως έτσι πρέπει να ένιωσε ο Μπιλ Σάνκλι, όταν η Λίβερπουλ έπαιξε με τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ στις 7 Δεκεμβρίου του 1966. Ήταν ο δεύτερος γύρος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και ο “αίαντας”, παγκοσμίως άγνωστος, συνέτριψε 5-1 τους “κόκκινους”. Στον πάγκο, μια… αρκούδα, ο Ρίνους Μίχελς. Στο τερέν, ένας μαέστρος, ο μόλις 19 Μαΐων Γιόχαν Κρόιφ.
Και για τους Σκωτσέζους που πήγαν στο “Χάμπντεν” πρέπει να κυριάρχησε η ίδια έκπληξη. Ο Κωνσταντέλιας πήγαινε μπρος, πίσω, αριστερά και δεξιά.
Ήταν στη θέση που έπρεπε στο 21′, όταν ο Βαγιαννίδης γύρισε την μπάλα στην περιοχή. Το θωρηκτό Παυλίδης, εξάλλου, θέλει δύο για να τον μαρκάρουν. Το κενό στην άμυνα της Σκωτίας ήταν πιο μεγάλο κι από το μύθο του Λόχνες.
Από πίσω, ο Μουζακίτης φυσικά έβλεπε το παιχνίδι τρισδιάστατα. Η απαράβατη αρχή, εξάλλου, είναι ότι η μπάλα δεν πρέπει να μένει πολύ στα πόδια. Η κίνηση είναι το παν -και πρέπει να είναι λιτή.
Αυτή η κίνηση της ίδιας της μπάλας, εξάλλου, έφερε το δεύτερο. Από Μουζακίτη σε Γιαννούλη και από εκεί σε Κωνσταντέλια. Η πάσα… Πελέ σε Κάρλος Αλμπέρτο στον Καρέτσα. Το πλασέ-παστέλι του τελευταίου στο 42′. Η βαθιά σιωπή στα… λιβάδια.
Τους… λάλησαν
Όλοι έτρεξαν, εξάλλου, περισσότερο από όσο έπρεπε. Όσο ήθελαν. Ο Κωνσταντής Τζολάκης, στο πιο καίριο σημείο του παιχνιδιού, κράτησε την εστία άσπιλη.
Απείλησε ο Σκοτ ΜακΤόμινεϊ, έγινε επικίνδυνος και ο Τζον ΜακΓκίν. Οι Σκωτσέζοι, όμως, λούφαξαν όταν είδαν ότι οι πιτσιρικάδες δεν κώλωσαν στις ευκαιρίες τους. Η Εθνική έκανε τους γηπεδούχους… βόλτες, σαν γιογιό.
Το δεύτερο ημίχρονο, εξάλλου, ξεκίνησε με την πάσα για Πούλιτζερ Λογοτεχνίας, του Κωνσταντέλια στον Τζόλη. Με 50”, κιόλας, μέσα στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Βαγγέλης Παυλίδης πήγε να βάλει ένα φοβερό προσωπικό γκολ στο 66′. αλλά ο Λιούις Φέργκιουσον έσωσε πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή.
Στο τέλος, οι Σκωτσέζοι αποδοκίμαζαν τους διεθνείς τους, ενώ οι Έλληνες του “Χάμπντεν” τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο.
Πέρασαν 65 χρόνια, εν ολίγοις, από το 7-3 της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Άιντραχτ Φρανκφούρτης στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, για να φτάσει ακόμα ένα “λευκό μπαλέτο” στη Γλασκώβη. Ουδείς το έβλεπε, όμως όλοι έφυγαν σοκαρισμένοι.
Σκωτία (Στ. Κλαρκ): Γκόρντον, Σούταρ, Χάνλεϊ, Ράλστον, Ρόμπερτσον (73′ Γουίλσον), Γκίλμουρ (55′ Τίρνεϊ), ΜακΛίν (55′ Φέργκιουσον), ΜακΤόμινεϊ, Κρίστι (73′ Κόνγουεϊ), ΜακΓκίν, Άνταμς (55′ Χιρστ).
Ελλάδα (Ιβ. Γιοβάνοβιτς): Τζολάκης, Γιαννούλης, Κουλιεράκης, Μαυροπάνος, Βαγιαννίδης, Ζαφείρης, Μουζακίτης (82′ Γαλανόπουλος), Κωνσταντέλιας (73′ Πέλκας), Καρέτσας (73′ Μασούρας), Τζόλης (90′ Ρέτσος), Παυλίδης (82′ Ιωαννίδης).
