Δεν ήταν ο Ματίας Αλμέιδα που κατέρρευσε ψυχολογικά μετά το 6-0 του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ στο Φάληρο. Πρωτίστως ήταν ο περίγυρος, που έβγαλε εκτός πλαισίου τον Αργεντινό. Φυσικά, μια τέτοια προσωπικότητα δεν είναι ποτέ έξω από την ποδοσφαιρική πραγματικότητα που καταπιάνεται. Ωστόσο, ο Αλμέιδα, χωρίς να καταλαβαίνει ακριβώς τι συνέβαινε, κατανόησε τι έμελλε.
Αυτό που έμελλε ήταν η παντελής έλλειψη τομής με τη νέα διοίκηση. Πιθανότατα το είχε ως υποψία, ενδεχομένως και να το ήξερε. Προς τιμή του, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΑΕΚ, Μάριος Ηλιόπουλος, ήθελε να τον κρατήσει. Όχι τόσο επειδή συμφωνούσε με τις μεθόδους του -αν, εν πάση περιπτώσει τού έπεφτε όντως λόγος. Όσο διότι είναι μια αναμφίβολα υψηλού διαμετρήματος προσωπικότητα.
+
ΑΕΚ: Όταν… άλλαξαν τα κόζια
Ήθελε, βέβαια, και τύχη στην ΠΑΕ ΑΕΚ να υπάρχει συνέχεια στη συνεννόηση του Αλμέιδα με τη νέα διοίκηση. Ο Αργεντινός ήταν… άθικτος με τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Ο μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ κατόρθωσε να τον έχει στον πάγκο στα εγκαίνια του νέου γηπέδου. Πήρε μαζί του, κιόλας, το νταμπλ, που εξασφαλίζει τη θέση του στην “κιτρινόμαυρη” μυθολογία. Ωστόσο, ο διάδοχος του “τίγρη” έχει το αγκρέσιβ ως χαρακτηριστικό. Κι αυτό έκανε, οπωσδήποτε, αντανάκλαση στο σύλλογο.
Ο Μάριος Ηλιόπουλος μπήκε πολύ επιθετικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Απέρριπτε προσοδοφόρες προτάσεις, κρατούσε τους ποδοσφαιριστές του με κάθε κόστος. Επιπλέον, υιοθέτησε -ως νέο στοιχείο και χωρίς κόπο- το ρόλο ενός τρόπον τινά σωτήρα για τις παθογένειες.
Φυσικά, δεν συμβαίνει. Είναι, δε, πολύ καλό για να κρατήσει. Αν υπήρξε κάποιος να του πει ότι… μας τα έχουν ξαναπεί, δεν είναι γνωστό. Τα κόζια, πάντως, άλλαξαν. Ο Αλμέιδα, λοιπόν, δεν ταίριαζε σε αυτήν τη λογική.
Ο… μαϊντανός
Αυτό που απομένει, είναι να μην κάνει μαϊντανό η ΑΕΚ τον Αργεντινό προπονητή. Το συνηθίζει, άλλωστε, να μυθοποιεί τον άνθρωπο, από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και τον Όγκνιεν Βράνιες ως τον Μανόλο Χιμένες. Τον αφήνει να φύγει και ύστερα του ζητά να γυρίσει.
Ο Αλμέιδα έχει πολύ μεγάλη πείρα για να το κάνει, αν και… ανάγκα και θεοί πείθονται. Η ΑΕΚ θέλει να αποφύγει την εποχή εσωστρέφειας. Το μοντέλο, δηλαδή, του προέδρου που απολύει προπονητές καθ’ εκάστη και κατά βούληση.
Αν περάσει το στάδιο του διάτορου ήχου δίχως να “σπάσει” πνευματικά, τότε η φθορά και οι απώλειες θα είναι πενιχρές. Αν όχι, τότε τα θεμέλια της προηγούμενης εξαετίας θα μετατραπούν σε ερείπια. Και θα ψάχνει κίνητρο στην τύχη.
Ο Αδέκαρος Κριτής
