Ο Βαγγέλης Παυλίδης παρήγε αναμφισβήτητα ένα κειμήλιο στη νίκη της Μπενφίκα επί της Πόρτο στο “Ντραγκάο”, 4-1. Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής των “αετών” που βάζει χατ τρικ εκτός έδρας στους “δράκους”. Τα τρία γκολ, μάλιστα, ήταν πανομοιότυπα. Όχι υπό την έννοια της φάσης και της εκτέλεσης, αλλά εκείνη της… τεχνολογίας. Κάθε φορά που σκόραρε, οι γραμμές του ημιαυτόματου οφσάιντ έδειξαν ότι αμυντικός τον κάλυπτε. Και στις τρεις περιπτώσεις, κατά πολύ.
SUPER ΔΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Είναι κι αυτό ένα παράσημο του φορ Παυλίδη, που έχει βάλει 17 γκολ στα τελευταία ισάριθμα παιχνίδια του με τη φανέλα των “αετών”. Έχει συνολικά 24 σε 46 παιχνίδια. Σε σχέση με τον Έλληνα επιθετικό που μνημονεύουν στη Λισαβόνα, δηλαδή τον Κώστα Μήτρογλου, είναι ελαφρώς πίσω στο μέσο όρο. Ωστόσο, ο 26χρονος Σαλονικιός είναι late starter. Δηλαδή, ξεκίνησε με τρία γκολ σε 19 παιχνίδια στην Primeira Liga. Σημαίνει, ότι έχει βάλει 11 στα εννιά τελευταία ματς. Στα πρώτα έξι παιχνίδια του Champions League σκόραρε μία φορά. Έβαλε, ωστόσο, έξι γκολ στα υπόλοιπα ισάριθμα.
Βαγγέλης Παυλίδης: Η αντίληψη του χώρου
Ο Βαγγέλης Παυλίδης, λοιπόν, δεν είναι απίθανο να προλάβει τα 52 γκολ του Μήτρογλου σε 88 ματς. Η συζήτηση, κιόλας, για την αντιστροφή του κλίματος προς το πρόσωπό του, είναι παρωχημένη. Είναι φαεινό, εξάλλου, ότι νιώθει άνετα. Αυτό, όμως, που είναι πιο εντυπωσιακό, είναι η αντίληψη του χώρου. Ο Παυλίδης φυσικά δεν έχει την τεχνική του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, αλλά έχει πανομοιότυπο τρόπο παιχνιδιού με τον Βούλγαρο. Δεν κοιτάζει, αρχικά, να κάνει σαφή την παρουσία του στην περιοχή του αντιπάλου. Σε όλο το παιχνίδι -έχει παίξει στα 46 από τα 47 της Μπενφίκα- σπριντάρει ελάχιστα. Όμως, είναι εκεί όταν πρέπει, αφού έχει την επίγνωση ότι η μπάλα “τρέχει” πιο γρήγορα από τους ποδοσφαιριστές.
Στο “Ντραγκάο” έδειξε, επιπλέον, ότι ξέρει να παίζει με το σώμα του αμυντικού. Καταφέρνει να αδειάζει την περιοχή, όταν οι μέσοι κάνουν εμβόλιμες κινήσεις σε αυτήν. Θέλει, βέβαια, την μπάλα, αλλά όχι για να δείξει τις ικανότητές του. Περισσότερο, επειδή φέρνει τον εαυτό του σε θέση ισχύος.
Έτσι, έμαθε να παίζει για την ομάδα όσο και η ομάδα γι’ αυτόν. Ο χρόνος που δεν απέδωσε, εξάλλου, τώρα παίρνει την αναγνώριση ως διάστημα μελέτης. Ήθελε να μάθει πώς παίζουν οι χαφ του. Ποια, δηλαδή, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους. Αυτό, ώστε να κάνει τις κινήσεις που πρέπει για να μπορεί να είναι στο οπτικό εύρος τους.
Ο Παυλίδης, λοιπόν, θριαμβεύει στην Πορτογαλία. Πετυχαίνει, εξάλλου, ρεκόρ σε ομάδα με 121 χρόνια Ιστορίας. Η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του ασφαλώς δεν σταμάτησε. Ο ίδιος, όμως, φρόντισε να την δικαιώσει. Έτσι, η νίκη είναι αμφίδρομη.
Ο Αδέκαρος Κριτής
