Ο Τοτό Σκιλάτσι δεν έπρεπε καν να είναι στην αποστολή της εθνικής Ιταλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Η ιστορία της κλήσης του, ωστόσο, δεν είναι παντελώς άγνωστη. Ποδοσφαιριστής μίας Γιουβέντους που μετά την εποχή Πλατινί είχε πέσει ελαφρώς. Ο Αζέλιο Βιτσίνι, προπονητής της “ατζούρα”, δεν τον είχε στις πρώτες επιλογές του. Αλλά στην Ιταλία δεν είναι άγνωστη η αλλαγή γνώμης. Ούτε το “όπου φυσάει ο άνεμος”.
690 ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ
Οι Ιταλοί, εξάλλου, άλλαξαν στρατόπεδο και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Έτσι, σιγά μην κολλούσε ο Βιτσίνι στην πίεση της Γιουβέντους. Η “σινιόρα”, εξάλλου, είχε πάρει το Κύπελλο UEFA εκείνης της χρονιάς και ο Σκιλάτσι είχε σκοράρει τέσσερις φορές στο δρόμο προς τον τίτλο. Η Γιουβέντους το έπαιζε… θιγμένη που δεν υπήρχε επιθετικός της στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Έτσι, η Ομοσπονδία επέβαλε τον Σκιλάτσι. Ο Τοτό, φυσικά, ήταν χαρούμενος για αυτήν την εξέλιξη.
Τοτό Σκιλάτσι: Η έκσταση
Κάπως έτσι, λοιπόν, η εθνική Ιταλίας έγραψε την πλέον αδόκητη ιστορία ήρωα σε Παγκόσμιο Κύπελλο, εκείνη του Τοτό Σκιλάτσι. Πρώτο παιχνίδι με την Αυστρία, στο “Ολίμπικο”, και οι “ατζούρι” είχαν κολλήσει στο 0-0. Ο Βιτσίνι, φυσικά, δεν πίστευε πόσο γρήγορα θα ήταν απαραίτητο να τον βάλει. Έτσι, έβγαλε τον Αντρέα Καρνεβάλε και έβαλε τον Τοτό. Ο Σκιλάτσι μπήκε στο παιχνίδι στο 75′ και τρία λεπτά αργότερα σκόραρε με κεφαλιά. Το πάρτι είχε αρχίσει. Ο επιθετικός από το Παλέρμο με το όνομα Σαλβατόρε θα έβαζε έξι γκολ. Επιπλέον, το μόνο παιχνίδι που δεν σκόραρε ήταν με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στον όμιλο.
Ο Σαλβατόρε Σκιλάτσι ήταν, φυσικά, γνωστό πρόσωπο στην Ιταλία. Στο διεθνές στερέωμα, όμως, όλοι μνημονεύουν τα γουρλωμένα μάτια του έπειτα από κάθε γκολ. Ένα, ασφαλώς, και αν φέρει κάποιος την εικόνα του Μάρκο Ταρντέλι μετά το γκολ του στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1982, ιταλικό ίδιον.
Την Τετάρτη, 18 Σεπτεμβρίου, ο Σκιλάτσι πέθανε στην ηλικία των 59, πιθανότατα από όγκο στο κεφάλι.
