Είναι δίκαιο, αρχικά, να θεωρήσει κάποιος ότι η Παρί θα βγάλει τα… σωθικά της Φενέρμπαχτσε στα playoffs της Euroleague. Από τότε που το ρολόι των επιθέσεων πήγε στα 24 δευτερόλεπτα, τέτοια ομάδα δεν έχει εμφανίσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η τελευταία ήταν η Ζάλγκιρις Κάουνας του Γιόνας Καζλάουσκας, που πήγε στο Final 4 του 1999. Εκείνη η ομάδα δεν είναι ακριβώς στη συλλογική μνήμη. Ωστόσο, τα βράδια της 20ής και της 22ης Απριλίου στο Μόναχο τάραξε τα νερά του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ου μην και του παγκόσμιου.
Παρί: Η αλλαγή του NBA
Η Παρί, λοιπόν, έχει έμμεση σχέση με τη Ζάλγκιρις Κάουνας. Ο σκάουτ που πρότεινε τον Τι Τζέι Σορτς, εξάλλου, βρήκε τον νέο Τάιους Έντνι. Ο Αμερικανός ήταν ο εξαιρετικός εργοδηγός του τρένου του Καζλάουσκας. Δίπλα του, μαζί με ένα μάτσο ταλαντούχους Λιθουανούς που αποτελούσαν ωδή στη συλλογικότητα, ήταν ο Άντονι Μπούι. Ήταν τόσο ακατέργαστο το μπάσκετ, όμως, τότε, που αυτό το παιχνίδι χαρακτήριζαν οι ειδικοί ως run n gun. Το ίδιο καλοκαίρι, ωστόσο, οι Σακραμέντο Κινγκς διάλεξαν στο ντραφτ τον Τζέισον Γουίλιαμς.
Ο τύπος που έβγαζε τις απίθανες ασίστ για τους Κινγκς έδωσε μια άλλη αίσθηση στο μπάσκετ. Ίσως ξεχασμένη. Για να κατανοήσει κάποιος την κατάσταση του NBA τότε, το εξής είναι χαρακτηριστικό. Μόνο σε έναν από τους πέντε τελικούς που έπαιξαν οι Σαν Αντόνιο Σπερς και οι Νιου Γιορκ Νικς έβαλαν αμφότεροι πάνω από 82 πόντους. Δηλαδή, το ενεργητικό της Ζάλγκιρις στον τελικό με τη Βίρτους Μπολόνια. Σε δύο τελικούς, το δεύτερο και τον πέμπτο, πέτυχαν και οι δύο κάτω από 82. Επιπλέον, μόνο σε τέσσερα από τα παιχνίδια έβαλε μία ομάδα πάνω από 87. Δηλαδή, το ενεργητικό της Ζάλγκιρις στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό.
SUPER ΔΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Όπως… Πόποβιτς
Παρ’ ότι, λοιπόν, ήταν η FIBA που διείδε το μέλλον, στο NBA οι Λιθουανοί δεν πέρασαν αδιάφοροι. Εξάλλου, ένα χρόνο και πέντε μήνες μετά, το 2000, η εθνική ομάδα πήγε να κάνει τρανταχτή έκπληξη. Μόνο οι χαμένες βολές του Ραμούνας Σισκάουσκας και το άστοχο τρίποντο-προσευχή του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έδωσαν στις ΗΠΑ το δικαίωμα να αποδράσουν. Εκείνος ο ημιτελικός των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σίδνεϊ, λοιπόν, έφτασε στο σουτ.
Η Ζάλγκιρις, πέρα από αμφιβολίες, αποτέλεσε οδηγό. Έπαιξε ρόλο, εξάλλου, στην εμπορικότητα του μπάσκετ. Η Παρί μπορεί να αντιστοιχεί σε παρεμφερές παράδειγμα. Ύστερα από την κατάκτηση του Eurocup, κέρδισε αυτοδίκαια το εισιτήριο για τη Euroleague. Με προπονητή τον Φινλανδό Τουόμας Ίσαλο, που πλέον είναι προπονητής στους Γκρίζλις, κατέκτησε το τρόπαιο. Επιπλέον, έπαιξε πρωτοποριακό μπάσκετ. Ωστόσο, αρκεί η υπενθύμιση ότι η Ζάλγκιρις κέρδισε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1998, για να μπει το μυαλό του αναγνώστη σε ατραπούς.
Το ευχάριστο μπάσκετ, όμως, δεν παράγουν οι αθλητές της Παρί δίχως το χαρακτήρα που πρέπει να έχουν. Στη Μαδρίτη η Ρεάλ πίεσε από το τρίτο δεκάλεπτο, ωστόσο η παρέα του Τι Τζέι Σορτς και του Ναντίρ Χιφί ήταν αλύγιστη. Το ίδιο ήταν η Ζάλγκιρις. Όμως, το ίδιο ήταν οι Σαν Αντόνιο Σπερς, όταν κατέκτησαν το δαχτυλίδι στους τελικούς του NBA το 2014.
Φόρεσε, εξάλλου, ένα από τα πιο πολύτιμα αθλητικά κοσμήματα και ο Τιάγκο Σπλίτερ. Δηλαδή ο νέος προπονητής της Παρί, που θήτευσε υπό τις οδηγίες του Γκρεγκ Πόποβιτς.
Η εξυπνάδα
Ο Σπλίτερ, βεβαίως, πήρε τη δουλειά στην Παρί μετά τη φυγή του Ίσαλο. Ο ίδιος είχε παραστάσεις από Euroleague. Εξάλλου, η Τάου Κεράμικα, στην οποία έπαιζε, που το 2005 νίκησε την ΤΣΣΚΑ μέσα στη Μόσχα, στον ημιτελικό του Final 4 της Euroleague, δεν ήταν λιγότερο παρανοϊκή. Δεν είχε αθλητή όπως ο Σορτς, βέβαια, αλλά είχε έναν τρελό σουτέρ, δηλαδή τον Αρβίντας Ματσιγιάουσκας. Έτσι, λοιπόν, ο Σπλίτερ μοιάζει με εκείνον που κατάλαβε ότι η μπανάνα και η ντομάτα ταιριάζουν στο σμούδι.
Ένας Έντνι στο πρόσωπο του Σορτς, ένας Μάτσας στο πρόσωπο του Χιφί, κυκλοφορία της μπάλας όπως οι Σπερς και σκληρή άμυνα. Αυτή, εξάλλου, ήταν η βάση αμφότερων των παραδειγμάτων. Η Παρί πέρασε, λοιπόν, από τη Μαδρίτη και η Φενέρ πρέπει να ανησυχεί. Σίγουρα, ισόποσα με τον Ολυμπιακό, που πιθανότατα θα βρει τη Ρεάλ στο δρόμο του για τα playoffs. Αρκεί οι “μερένχες”, βέβαια, να μην απεμπολήσουν για δεύτερη φορά το πλεονέκτημα της “Γουίθινκ”, με αντίπαλο την Μπάγερν.
Ο Αδέκαρος Κριτής
