Ο Ολυμπιακός έκανε πραγματικότητα κάτι που δεν είχε γίνει ως το βράδυ της Δευτέρας, ένας ευρωπαϊκός τίτλος στο ποδόσφαιρο σε επίπεδο συλλόγων. Το 3-0 επί της Μίλαν στη Νιόν ήταν αριστουργηματικό. Η ομάδα Κ19 του, λοιπόν, στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ένας τίτλος που έχει ιδιαίτερη σημασία. Όχι διότι τον κατέκτησε ο Ολυμπιακός. Ούτε επειδή είναι ένας πρεστιζιόσος ευρωπαϊκός τίτλος. Φυσικά, τέτοιες διαστάσεις έχουν τη δική τους σπουδαιότητα. Κυρίως, όμως, το ζητούμενο είναι η αυτοπεποίθηση. Η αίσθηση που παίρνει ο νεαρός για τις πιθανότητες που έχει να κάνει καριέρα σε επίπεδο Ανδρών. Ισχύει ανεξαρτήτως φύλου. Σε κάθε επιτυχία.
Ολυμπιακός: Πώς δεν θα έχει νόημα το τρόπαιο
Αυτό είναι, όντως, η σωστη ερώτηση: Ο Ολυμπιακός μπορεί να αξιοποιήσει αυτούς τους παίκτες; Η απάντηση θα δοθεί σε βάθος χρόνου, όταν θα φανεί ο αριθμός των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού που θα κάνουν καριέρα. Όχι απαραιτήτως στην πρώτη ομάδα του συλλόγου, αλλά σε πρώτες ομάδες άλλων συλλόγων. Θα είναι, ας πούμε, αποτυχία του τμήματος να χαθεί ο Μπάμπης Κωστούλας. Ή ο Παπακανέλλος. Ο σύλλογος δεν έχει απλώς ευθύνη να τους προωθήσει. Πρέπει να τους προστατέψει και από ενδεχόμενη τοξικότητα, εφόσον υπάρχει, στο οικογενειακό περιβάλλον τους.
Betshop καθημερινοί αγώνες στοιχήματος και καζίνο εμπειρία
Υπάρχει δεδικασμένο. Ποδοσφαιριστές δεν έκαναν την καριέρα που έπρεπε λόγω ακριβώς των εξωφρενικών απαιτήσεων των δικών τους. Παίκτες που νόμιζαν ότι ήταν αναντικατάστατοι και τους ξέβρασε η ζωή. Ενώ η εικόνα εφήβων να πανηγυρίζουν έναν ευρωπαϊκό τίτλο είναι αυτούσια υπέροχη, οι προσδοκίες που αναπτύσσονται αφορούν στη νοοτροπία. Οι έφηβοι του Ολυμπιακού μπόρεσαν και έκαναν κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά. Φυσικά, ένας εφηβικός τίτλος δεν έχει τη δυναμική που θα είχε σε επίπεδο Ανδρών. Ως εκ τούτου και παρά το αφήγημα περί πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου στο ποδόσφαιρο, η αίσθηση δεν είναι ότι στην ελληνική ποδοσφαιρική κλίμακα συνέβη κάτι πραγματικά σημαντικό.
Το παράδειγμα του Σίμιτς
Ο Ολυμπιακός παίρνει το παράδειγμα αυτήν τη φορά από αντίπαλο. Οι ποδοσφαιριστές του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου δεν δοκιμάστηκαν, φέτος, στη βάσανο της ήττας. Η αντίδρασή τους, σε περίπτωση που δεν κατάφερναν να πάρουν το τρόπαιο, ήταν και θα παραμείνει άγνωστη. Παρ’ όλα αυτά, ο Γιαν Κάρλο Σίμιτς της Μίλαν έδειξε πώς αντιδρά σε κατάσταση πόνου ένας ποδοσφαιριστής που σκέφτεται το μέλλον.
Novibet: Δίνει το 100% στους παίκτες της!
Ο αρχηγός της Μίλαν είναι 18 ετών -κάτι που δείχνει και την προσωπικότητά του. Γερμανός, γιος του παλαίμαχου Κροάτη Ντάριο Σίμιτς, ο Γιαν Κάρλο θέλει να ηγηθεί την άμυνα των “ροσονέρι” μελλοντικά.
Γι’ αυτό, κιόλας, ήταν ο μόνος που παρέμεινε στην απονομή του τροπαίου στον Ολυμπιακό. Όταν οι υπόλοιποι έφυγαν, ο Σίμιτς έμεινε εκεί. Αδήριτος. Ήθελε να βάλει τα κλάματα. Κοίταζε, όμως, τους αντιπάλους που κατατρόπωσαν την ομάδα του. Απορρόφησε τη στιγμή της χαράς τους. Την αποτύπωσε μέσα του και το έκανε για συγκεκριμένο λόγο. Ήθελε να “ρουφήξει” τον πόνο, να τον “χτυπήσει”, ώστε την επόμενη φορά να μην το αφήσει να συμβεί.
Αυτό κάνουν οι πρωταθλητές. Την καίρια στιγμή αγκαλιάζουν τον πόνο. Και έπειτα, προσπαθούν να μην τον βιώσουν ξανά.